Rezydencja podatkowa jest miejscem, w którym jesteśmy zobligowani wypełniać nasze zobowiązania podatkowe. Została ona bowiem ustalona międzynarodowymi przepisami oraz uwzględniono ją w ustawie o PIT. Pomaga nam stwierdzić, kto i w jakim stopniu podlega opodatkowaniu w danym kraju.
Nawet obcokrajowiec może zostać tzw. polskim rezydentem podatkowym, ponieważ termin ten nie jest związany z obywatelstwem. Poświadcza to certyfikat podatkowy. O tym, czy możemy rozliczać się w Polsce, decydują jednak dwa kryteria. Jednym z nich jest fakt, iż podatnik powinien posiadać na terenie Polski centrum interesów gospodarczych lub osobistych.
Kolejny warunek nakazuje, aby podatnik przebywał na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Jeśli osoba fizyczna spełnia chociaż jeden z powyższych wymogów, możemy uznać ją za mieszkańca polskiego terytorium. Wiąże się to z nieograniczonym obowiązkiem podatkowym, jaki na niej spoczywa.
Jest to równoznaczne z koniecznością płacenia podatków od wszystkich swoich dochodów bez względu na to, gdzie znajdują się źródła ich przychodów. W przypadku, gdy taka osoba nie posiada jednak miejsca zamieszkania na terytorium Polski, płaci jedynie podatki od dochodów pozyskanych w naszym kraju. Takiego podatnika zwiemy nierezydentem. Podlega on tzw. ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.
Szczególnie trudno ustala się rezydencję podatkową w przypadku marynarzy, którzy ciągle przebywają na terytorium innego państwa. Zawsze znajdą się jednak pewne aspekty, które złączą ich z konkretnym krajem w większym stopniu niż z pozostałymi. Sytuacja, w której nie mamy określonej rezydencji podatkowej, nie może mieć bowiem miejsca nawet w przypadku takich osób.
Podobnie, jeżeli podatnik ma miejsce zamieszkania w dwóch państwach. Tutaj także decydują ściślejsze powiązania. Podpisywanie między krajami umów o unikaniu podwójnego opodatkowania jest tutaj bardzo ważne. Pozwala to uniknąć dwukrotnych roszczeń do tych samych dochodów oraz konfliktu między fiskusami różnych państw. Zapewnia to też nam spokój, gdyż jesteśmy wtedy posiadaczami podwójnej rezydencji podatkowej, płacąc podatki od wszystkich swoich przychodów jedynie w jednym państwie.