Międzynarodowa Izba Handlowa powstała w 1919 r. Jest to największa organizacja pozarządowa, która integruje przedsiębiorców. W 1936 r. opublikowała ona krótkie określenia Incoterms, będące Międzynarodowymi Regułami Handlu. Rozkładają one odpowiedzialność na sprzedawcę oraz nabywcę, odnosząc się do ryzyka uszkodzenia lub straty przedmiotu, będącego obiektem transakcji.
Uwzględniają także koszta dostawy, obowiązek ubezpieczenia towaru, zdobycie licencji czy niezbędnych pozwoleń oraz dopilnowanie pozostałych formalności. W skład Incoterms wchodzi 11 zestawów zasad stwierdzających, za co odpowiadają poszczególne osoby podczas międzynarodowych transakcji. Są to obecnie: EXW, FCA, CPT, CIP, DAP, DPU, DDP, FAS, FOB, CFR i CIF. Kolejność nie jest tutaj bez znaczenia. Pierwsza siódemka jest uniwersalna i ma swoje zastosowanie dla wszystkich rodzajów przewoźnictwa. Natomiast pozostałe cztery powiązane są z transportem wodnym, morskim oraz śródlądowym.
Istnienie sprecyzowanego spisu ogranicza konflikty wywoływane w wyniku nieporozumień między dostawcami a odbiorcami. Punkt przeniesienia ryzyka ze sprzedającego na kupującego następuje zgodnie z opisanymi zasadami. Odbywa się to w odpowiednich momentach, jakie uwzględnia konkretna formuła.
Najnowsza wersja Incoterms pochodzi z 2020 r. Uznawana jest ona przez Komisję ONZ ds. Międzynarodowego Prawa Handlowego. Kwestia transportu produktu od sprzedawcy do nabywcy jest, więc dzięki temu uporządkowana i uregulowana prawnie. Ma duże znaczenie dla branży TSL. Incoterms nie są jednak bezwzględnie obowiązujące. Oznacza to, że obie strony mogą dowolnie modyfikować łączące ich zobowiązania odnośnie do przewozu danego przedmiotu.
Ważny jest także fakt, jakoby Incoterms nie były umową sprzedaży, ale stanowiły jedynie jej część. Dzięki tym regułom mamy jasno wytyczone prawa i obowiązki sprzedawcy oraz nabywcy. Należy również wziąć pod uwagę punkt docelowy. Jest to miejsce, gdzie towar ma zostać dostarczony. Trzeba także ustalić na kim ciąży odpowiedzialność za jego transport. Dopiero wypełnienie wszystkich tych punktów jest swoistego rodzaju zabezpieczeniem obu stron i chroni je przed zarzutami, skargami czy konfliktami.